داداش تنهای من
نوشته شده توسط : علیرضا نفیسی



دستنوشته های یک حسین تنها...

این خانه کوچک، این سنگر، این گودی در دل زمین،
این گونی‌های برهم تکیه داده شده
پر از حرف است، فریاد است، غوغاست.
صدای پر محبت اصغر و حرف زدن آرام رضا، خوش زبانی منصور...
بغض گلویم را گرفته، قطرات اشکم هدیه‌تان باد.
تنهایی عمیق‌ترین لحظات زندگی یک انسان است.
خدایا این خانه کوچک را بر من مبارک گردان.
در این چند روز با خاک انس گرفتم، بوی خاک گرفته‌ام رنگ خاک گرفته‌ام.
حال می‌فهمم که چرا پیامبر(ص) علی بن ابیطالب را ابوتراب نامید.
حال می‌فهمم که علی بن ابیطالب که می‌فرماید :
سجده‌های نماز، حرکت اول خم شدن به روی مهر این معنا را می‌دهد که خاک بوده‌ایم....





:: بازدید از این مطلب : 319
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 10 خرداد 1391 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست